Rosynantem na szlak! Czyżbym spotkał słynnego Jotwu?

Obudziłem się kolejnego ranka, zniesmaczony do żywego sytuacją, która przydarzyła mi się kilka dni temu. Doszedłem jednak do wniosku (jak się okazało - całkiem słusznie), że na niesmak moralny najlepsze będzie jego rozkręcenie na rowerze. Zrobiłem, co miałem zrobić i poszedłem po rowerek. Wybiło południe, czyli było już dość późno, czyli należało użyć szybkiego rowerku. Po raz kolejny postanowiłem pojechać na starym, wiernym Rosynancie i dać mu się wykazać.
Do szczęścia brakowało mi jednak dętki i pompki, więc pomknąłem na ul. Piłsudskiego, by zaopatrzyć się w niezbędne akcesoria (tam można jeszcze coś dostać do zabytkowych rowerów). Dętka się znalazła, z pompką gorzej...znaczy się nie znalazła. Są tacy, którzy jeżdżą bez pompki, ale ja się do nich nie zaliczam. :)
Pognałem do Synkrosa i znów miłe zaskoczenie. Chłopaki pompkę dobrali i sprawdzili, a co mnie mile połechtało, to nie spoglądali na Rosynanta pogardliwie, jak w pewnym sklepie niedaleko, ale z zaciekawieniem, które słusznie przynależne jest takiej zabytkowej szosówce.

Dętka była, pompeczka też, więc wrzuciłem na licznik 30 km/h i pojechałem w kierunku jeziora Głębokiego (dziwne uczucie, kiedy na liczniku widnieje tak taka prędkość, wiatr wieje w pysk, a zmęczenia nie czuć – takie są uroki szosówki).

Zachciało mi się jednak pojechać przez Las Arkoński, co okazało się poronionym pomysłem, bo ścieżki były oblodzone. Jakoś jednak dojechałem do Miodowej i tam zatrzymałem się na ciacha i gorącą herbatkę z termosu.

Po posiłku podjechałem jeszcze do budki spożywczej na Głębokim, żeby dokupić trochę słodyczy. W międzyczasie minął mnie rowerzysta na trekkingu marki „Wheeler” z sakwami i mógłbym przysiąc, że był to słynny Jotwu. Pomachałem mu, on odmachał i pojechał dalej ulicą Miodową.
Ja natomiast wskoczyłem na siodełko i pognałem w kierunku Pilchowa i Bartoszowa. Wiatr wiał w gębę, a ja spokojnie jechałem 30 km/h. Nie jest to trekking, ale coś za coś. Rosynant lekko idzie, ale pozycja na nim zbyt wygodna nie jest. Na KTM-ie jest wygodnie, ale już tak lekko się nie zasuwa.
Skręciłem w lewo na Bartoszewo, a minąwszy „centrum” skierowałem się na Sławowszewo. Ależ mi się zrymowało! :)
Co rusz łamałem ograniczenia prędkości, ale przecież liczniki rowerowe nie są homologowane i mogłem uznać, że podawane 35 km/h wcale nie jest tą prędkością i wykpić się od ewentualnego mandatu za nadmierną prędkość. :)))
Już widzę te gęby ogłupiałych strażników wiejskich, próbujących zidentyfikować moją gębę w kominiarce i pojazd bez numerów rejestracyjnych uwidoczniony na zdjęciu z fotoradaru! :)))

Szybciutko dojechałem do Dobrej, skąd ruszyłem nową drogą w kierunku Lubieszyna. Prędkość cały czas utrzymywałem wysoką i zatrzymałem się dopiero na stacji BP, bo zaczęło mnie ssać w żołądku na coś słodkiego i coś ciepłego do picia.
Po krótkim popasie ruszyłem pod górkę do Dołuj, która zwykle daje mi w kość, jednak tym razem tak nie było (dzięki, Rosynancie!!!).
W Dołujach pognałem w stronę Stobna i Będargowa, gdzie po drodze zatrzymałem się na zrobienie ostatniej fotki.

Krajobraz za Stobnem. © Misiacz

Potem przejechałem przez Przecław i tędy i owędy dojechałem do celu.
Na liczniku widniało równo 50,00 km. Taki równy wynik rzadko się zdarza. :) Rower:Rosynant Dane wycieczki: 50.00 km (4.00 km teren), czas: 01:55 h, avg:26.09 km/h, prędkość maks: 44.00 km/h
Temperatura:-2.0 HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)